عدالت در کنکور بلی یا خیر؟
یکی از مسائل مهمی که در مورد پذیرش دانشجویان به دانشگاه ها مطرح می گردد موضوع کنکور سراسری است که هر ساله در مناطق مختلف کشور برگزار می گردد.
کنکور به مثابه یک ملاک و یک معیار برای احراز شایستگی افراد سالیان درازی است که مورد نظر بوده است و این همان موضوعی است که مشکل را نمایان می سازد. زیرا ملاک و معیار صحیحی در راستای شناخت شایستگی افراد اولا نبوده ثانیا اگر هم که بوده شما با نگاه به هوش های چندگانه و علایق مختلف افراد نمی توانید همه را با یک چوب برانید. یعنی اگر شما کنکور را به عنوان بخواهید بررسی کنید می بینید که جز یک مافیا و یک بخش خاض که از آن سود های کلان و تریلیاردی می برند بخش بسیاری از دانش آموزان و خانواده ها درگیر مشکلات این امر می شوند. مشکلاتی از قبیل اقتصادی و اجتماعی و روانی و ...
اقتصادی
شما اگر بخواهید از جنبه اقتصادی به چنین امری نگاه کنید می بینید که بسیاری از افراد در جامعه هستند که درآمدی که بخواهند نان خانه و خانواده را فراهم نمایند ندارند حالا اگر فرزند ایشان هم فرزندی با استعداد به حساب آید اما به دلیل مشکلاتی که در این زمینه دارد نمی تواند کنکور را به خوبی افراد ثروتمند بگذراند. برخی می گویند با راهکار سهمیه بندی و دادن سهمیه هایی به این قشر و اقشار دیگر می توان این مشکل را حل نمود. در جواب به این راه حل باید گفت که چنین راه حلی نه تنها به سود چنین افرادی ختم نمی شود بلکه به دلیل این که در مناطق جغرافیایی مختلف افراد ثروتمند و فقیر پخش شده اند نمی توان گفت که این توزیع سهمیه ها می تواند راهکاری صحیح برای این امر باشد. زیرا ثروتمند در این زمینه دو سود می برد یکی سود ثروتمند بودن خویش و دیگری سود سهمیه را. اما در ازای آن با چنین راهکاری که می خواستیم فقیر را در سطح ثروتمند بیاوریم اما هم چنان همان شد که بود. و ثروتمند کمی بالاتر آمد و در راستای آن نیز فقیر یک طبقه بالاتر آمد ولی هر دو در یک سطح قرار نگرفتند. و یا در کلان شهر ها که به عنوان منطقه یک به حساب می آیند و سهمیه آن ها کمتر از بقیه است خب شاید در چنین مناطقی هم خود شاهد این امر باشیم که در خود شهر تهران نمی توان به تنهایی بدین امر اکتفا نمود که کسی که در شهر تهران است لزوما به تمامی امکانات تحصیلی دسترسی داشته باشد و با درآمد خویش بتواند خود را ارتقا دهد اما چنین نیست.
اجتماعی و فرهنگی
در زمینه فرهنگی این موضوع شما وقتی نگاه می کنید کنکور به بخشی از هویت زندگی جمعی ما پیوند خورده است. این یعنی آن که شما زمانی که یک فرد کنکوری را می بینید برای او شرایط خاضی را در نظر می گیرید و این ناشی از رسوخ این فرهنگ "درس خواندن برای تست زدن" شده است. و این در حالی است که ما عواقب چنین امری را کمتر نگاه کرده ایم. به خودی خود تست زدن بد نیست... اما آن چه در این امر مهم تر است آن است که یکی از مولفه های اصلی زندگی دانش آموز را فدای چنین آزمونی می کنیم. یعنی به جای داشتن نظام آموزشی خلاقانه نظام آموزشی دستوری و هنجاری ای را شاهد هستیم که در این جهت رخ می نمایاند و این باعث افت کاهش خلاقیت دانش آموزان خواهد گردید.
سهمیه بندی شاهد و ایثارگران و هم چنین سهمیه بندی مواردی از این قبیل خود سوالاتی را برجای گذاشته است. که البته کنکور بخاطر مواردی که ذکر گردید می تواند ناعادلانه بودنش محرز گردد اما آن جه موضوع بحص ماست این است که آیا جایگزینی برای این بخش وجود دارد یا نه؟
در مطالب بعدی منظر راهکار ها و پیشنهاداتی در این زمینه باشید.
